Bir Kadın ve Manzara
Stefan ZweigBir Kadın ve Manzara Sözleri ve Alıntıları
Bir Kadın ve Manzara sözleri ve alıntılarını, Bir Kadın ve Manzara kitap alıntılarını, Bir Kadın ve Manzara en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Bu benim kişisel deliliğim miydi yoksa dünya mı delirmişti?"
O da beni hissetmiyordu. Onun içinde de dünya yoktu. Ben yalnız başıma yanıyordum.
Sayfa 23Kitabı okudu
Hissettiğim öfkeydi, anlamsız bir heyecanın baygınlığı, hayal kırıklığı ve ihanet duygusunun yarattığı büyük bir öfke.
Beni hatırlamıyordu, aramızda geçenler o büyülü karanlığa gömülüp yok olmuştu.
Bu insanların yüzlerini görmek zorundaydım ve onları mutlu, çok huzurlu, yemeklerini keyifle yediklerini gördüğüm zaman hepsinden nefret ettim. Susamış dünyaya karşı sessiz bir halde, hiç öfkelenmeden, dünya acı içerisinde olmasına rağmen huzurlu ve güvenle oturuyor olmalarını kıskandım.
Gökyüzü ve yeryüzü gibi tekrar birbirimizden uzak ve birbirimize yabancı olmuştuk.
“Yer ve gök misali birbirimize yabancıydık...”
Sayfa 46 - ZeplinKitabı okudu
“Öne bir adım attı, ancak bakışlarını üzerimden çekmedi. Bir mızrak gibi saplanan bakışının gittikçe daha derinlere ulaştığını hissediyordum.Sonunda ucu kalbime kadar ulaştı ve öylece kalakaldı.”
Sayfa 23 - ZeplinKitabı okudu
Ben doğanın bu taşkınlığında dünyaydım, kasırgaydım, yağmurdum, geceydim, tabiatın ta kendisiydim.
Tıpkı gökyüzü ve toprak gibi artık birbirimize tamamen uzak ve yabancıydık.