Bir Kadını Öldürmeye Nereden Başlamalı?
Hatice MeryemBir Kadını Öldürmeye Nereden Başlamalı? Gönderileri
Bir Kadını Öldürmeye Nereden Başlamalı? kitaplarını, Bir Kadını Öldürmeye Nereden Başlamalı? sözleri ve alıntılarını, Bir Kadını Öldürmeye Nereden Başlamalı? yazarlarını, Bir Kadını Öldürmeye Nereden Başlamalı? yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
iddia ediyorum ki kadınların en cahili, erkeklerin en cahilinden, daha az cahildir..!
Dünyamızı psikopat veya sosyopat olduğuna emin olduğumuz birtakım erkek siyasetçiler yönetiyor. hain, acımasız, vicdansız, ancak öldürerek tam hisseden, savaşarak eğlenebilen, silahlarıyla çüklerini birbirleriyle yarıştıran birtakım adamlar bunlar..
Bir kadının neresinden başlanırsa başlansın kolayca öldürülebileceğini gördüm. kolundan budundan, gelmişinden geçmişinden, şakasından gülüşünden, batılı yaşam tarzını örnek aldığından, bakire(!) olmadığından, radyoda tüm sevenlere ve sevilenlere anonsuyla bir şarkı istediği için, sinemaya gittiği için, pantolon giydiği için, dondurmayı yalayarak yediği için, kaşından, gözünden, bakışından...
Ülkenin her yanındaki morglar vücutları morluklar ve ekinozlarla dolu kadın cesetleriyle dolup taşıyor. Dövülen kadınların karınlarında ölen bebeklerin vücutlarında da morluklar gözleniyor. Gassallar kadın cesetlerini yıkarken ağlıyor. Polis, devlet, din, politika, hiç kimse ama hiç kimse maalesef hiçbir şey yapamıyor..
kadınlar kah bir otobüs durağında, kah bir büfede, en çok da sokak ortasında kolayca öldürülebiliyor. erkekler ava çıkmış gibiler..
Kadınların niye, nasıl, neden hem böyle güzel hem böyle hızlı hem de böyle doğru konuştuklarını anlayamıyorsun. Sadece susturmak istiyorsun..
Şimdilerde yoruldun. Ağrıyor kulunçların. Sızlıyor kemiklerin..
Çalışmaktan.. Çok çalışmaktan..
Bazı şeyler söylenmiyordu işte.. İçe atılıyordu..
Dünyayı mahvedecek kadar güçlü ama güzel bir kızın gözlerine bakmayı beceremeyecek kadar güçsüz.
ben bu kitabı yarın öldürülecek bir kadınmışım gibi son nefesimle yazdım. ben bu kitabı yarın bir kadın daha öldürülmesin diye yazdım. ben bu kitabı toplumsal duyarlılığa mütevazı bir katkı sunmak için yazdım. bir de ithaf. aile içi şiddetin yüksek olduğu bir evde büyüdüm. evimiz sürekli suç mahalli gibiydi. ebeveynlerim sürekli kavga ederler, evde çatal bıçak havada uçuşurdu. ben ikisinden birinin bir diğerini türlü çeşitli yöntemle öldüreceğine inanır, geceleri uyuyamazdım. endişemi bazen yakın bir akrabama açar, yardım isterdim. evde her an her dakika bir cinayetin işlenebileceğini söylerdim. "yok artık!" der, abarttığımı söylerlerdi. ebeveynlerimin birbirlerini çok sevdiklerini, İşte bu yüzden böyle şiddetli kavgalar ettiklerini, kafaya fazla takmama mı, işime gücüme bakmamı söylerlerdi. şaşkına uğrardım. göz göre göre yaklaşan bir cinayeti önleyebilecekken hiçbir şeyin yapılmayışına. insanlığa inancımı kaybettiğim zamandı.
Sayfa 79Kitabı okudu