Zweig’in sık sık “bunu size tarif edemem” , “anlatmak imkansız” gibi ifadeler kullanması gülümsetiyor, yapma sen Zweig’sın, anlatırsın dedirtiyor :) Ama tabi bunlar onun duygu yoğunluğunu tarif etmek için başvurduğu sevimli sözler oluyor sadece.
Kitapta dikkatimi hemen çeken Zweig’in kadın ruhunu nasıl bu kadar yakından tanıdığı oldu. O kalp severken neyi hayal ediyor, neyi bulmak istiyor, güçlü tasvirlerle karşınızda :) Takdire şayan ifadeler, sitemler var. Ben bunu Zweig’in o koca yüreğine ve eşsiz empati yeteneğine bağlıyorum.
Kederin, efkarın, okurken “neye üzülüyosun, o surat ne öyle” gibi sorular almanızın sizin için bir mahsuru yoksa, okuyun derim, Zweig her zaman buna değer.