Çok sevdiğim ve dinlediğim bir sanatçı, şehrime gelip konser verince onun artık ulaşmaz olmadığını bilmek, bana huzursuzluk veririr. Çünkü onu dinlerken veya izlerken sanatçının ütopik bir dünya içinde yaşadığını ve ona asla ulaşamayacağımı düşünürüm. Her ne kadar canlı kanlı sıradan bir insan olduğunu bilsem de o, benim için nirvanada oturan hayali bir kişiliktir. İşte, "Osho" ismine de yaklaşımım bu şekildedir.
100 mektuptan oluşan bu eseri yalnızca kitap ile değerlendirmek gerekirse kitabın gayet insanı titreten kelimeleri olduğunu söyleyebilirim. Yalanıp yutulmuş birkaç sayfa sonrası, Osho'nun kendisini tekrar ettiğini görebilmemiz mümkün olsa da altı çizilesi kelimelerin bol olduğunu da söyleyebilirim. Temel felsefe, "içe yolculuktur." İnsan her şeyden önce kendisini bilmelidir...
Düşüncelerini, kısa hikayelerle destekliyor oluşu kitabı daha okunabilir kılıyor. Hikayeler içinde hiç de yabancısı olmadığımız birkaç senaryoyu da görebilmeniz mümkün. Örneğin, İbrahim Ethem'in çatısında kaybolmuş ineğini arayan birinin hikayesi.
Osho kimdir, sorusu üzerine yaptığım araştırmalar sonucu onun çok da yazdığı gibi biri olmadığı söyleniyor. Yine de yalnız kitaba ve kelimelere odaklanılırsa birkaç aydınlanma yaşadığınızı düşünebileceğiniz bir kitap.
