Bir senaryo çalışmamda yer verdiğim bir gaziyi daha yakından tanımak için gitmiştim ilk görüşmeye. O gün bu gündür savaş sonrası savaşlarına tanıklık etmekteyim. Asıl savaşları hastaneden ayrıldıkları anda başlamış. İlk kurşunlarını o anda yemişler. İlk yaralarını orada almaya başlamışlar. Kasıklarından iki bacağını kaybeden Ç. A. taburcu olup hastaneden ayrılırken demirbaş diyerek altındaki tekerlekli sandalyeyi aldıklarında, "Bacaklarımı, her şeyimi, her şeyimi o anda unuttum, ilk kez keşke ölseydim" diyor ve bacaklarını istiyor. Yaşam savaşlarında hemen hemen hepsi yenilmişler, teslim olmuşlar. Hemen hemen hepsi "ortada kaldım" diyor, "pişmanım" diyor.

Kitabı okudu

Bir Savaş Bir İnsan Uğur Sümer