Ben acı sevmem Lotte, kalp kırmışlığım yoktur şu ana değin. Ama benim kalbimin kırılmadığı gün yoktur. İnsanlar iyilikleri, bir paçavra gibi kullanıp atabiliyorlar. Tanrı'nın lanet ettiği nankörlük bu olsa gerek. Hangi insan kendine iyilik yapmış birine kötülük edebilir? Hangi insan, insana değer vermekten aciz olabilir. Bir insanın yüzündeki gülüşün yok olmasına ve onun yerini hüznün almasına sebep olan insan, insan mıdır Lotte? Bu nasıl insanlıktır? İnsanlığını kaybedene artık insan denilebilir mi? Ya canavar olur ya cani, artık insan olamaz!
Huzur nedir bilir misin Lotte? O dinginlik, o ferahlık ve yaşama sevinci... Artık hiçbir şeyden tat almıyorum, haz almıyorum, keyif almıyorum. Hiçbir şey içimi ısıtmıyor. Ruhumu sarmıyor. Düşün Lotte düşün, tek sığınağım olan sana bile artık miskin miskin bakıyorum. Öyle anlamsızca bakıyorum, boş boş. Sen öyle boş boş bakılacak
Yaşamayı bilmeli insan. Bilmiyorsa öğrenmeli. Birbirinden türeyen insanlar anlar birbirini! Maalesef, beni anlamayan insanlar arasında yürüyorum şimdi. Öyle çarpık bacak savruluyorum.
Huzur nedir bilir misin Lotte? O dinginlik, o ferahlık ve yaşama sevinci... Artık hiçbir şeyden tat almıyorum, haz almıyorum, keyif almıyorum. Hiçbir şey içimi ısıtmıyor. Ruhumu sarmıyor. Düşün Lotte düşün, tek sığınağım olan sana bile artık miskin miskin bakıyorum. Öyle anlamsızca bakıyorum, boş boş. Sen öyle boş boş bakılacak bir yüze mi
Can ve ten güneşsiz yaşayamaz. Bir çiçek gibi solar. Kurur. Ölür. Bu öldürmeyen sis, çoğunu hastalıklı kılıyordu. Hastalıklı kılamadıklarının ise, artık içinden yaşamak gelmiyordu. Gelmiyor artık içimden yaşamak.