Ne kadar da iğreti durduk insanlar arasında
Hiçbir yere yakışmayan bir el gibi
Sığmıyordu bedenimiz koca dünyaya
Nerede dursak bir dükkan önünü kapatıyorduk
Pantolonlarımız ütü, saçlarımız tarak tutmuyordu.
Tutunduğumuz dallar,yaslandığımız ağaçlar çürüdü
Çürüyenlerin yerine yeni fidanlar dikelim istedik de
Can bulsun diye toprağına verdiğimiz can suyu çürüdü.