Sonra eve yollandım. Bilerek uzatmıştım yolu yürüyordum ve soluklanmak için aşkımdan başka hiçbir gerekçem yoktu. Ne nehir akışını durdurmuş ne de ben içimdeki coşkuyu zincire vurmuştum. Her şey ortadaydı ama hiçbir şey görsel değildi. Göğüs kafesimde bir şeyleri eline boyuna büyüyor, genişliyordu. Biri ayaklarım üzerinde yalnızca dev bir kalpten oluşan bedenimi görür diye çekiniyordum.
Sayfa 85 - Güldünya Yayınları