Onun saray içinde basit bir yaşayışı vardı. Hele sofrada, konuklar dağıldıktan sonraki yalnızlığı çok hüzün vericiydi. Bir gece kendisine bakan siyahi Naim Efendi de uyumuş ve Atatürk tek başına kalmıştı. Ben de köşkteydim. Yanına gittim.
'Kemal Bey,' dedi, 'bak ben ne kadar bedbahtım. Beni odama götürecek bir adamım bile yok!"
Memleketi, bugünkü düzeyine yükselten Atatürk'ün ağzından bu ıstırabı duymak ne kadar hazinli...