Biri, Hiçbiri, Binlercesi
Luigi PirandelloNewest Biri, Hiçbiri, Binlercesi Reviews
You can find Newest Biri, Hiçbiri, Binlercesi quotes, newest Biri, Hiçbiri, Binlercesi book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Score
8Out of 10
Biri, Hiçbiri,Binlercesi.
Biri, Hiçbiri,Binlercesi / Luigi Pirandello
Bir sabah karısının burnunun eğriliği için söylediği bir sözle başladı herşey.
İsmimiz bize ne anlam yükler?Başkalarının gözünden nasıl göründüğümüzü kaçımız bilebiliriz ya da bunun için ne kadar kafa yorarız,ne kadar ilgileniriz bu kısmıyla.Kendi gözümüzde gördüğümüz benliğimiz gibi mi görünürüz başkalarına,diğerine,ötekine...
Çok akıcı ,sürükleyici ve düşündürücüydü.Yazar Nobel ödülü almış zaten.Anlatımı güzel,sade ve biraz da felsefik tarzda.En azından bizim ödül almış yazarımız gibi ne dediği anlaşılmayan bir kitap icra etmemiş gayet anlayacağınız biçimde yazılmış bir kitap.
Aslında eseri anlatmadan evvel bir itirafta bulunmam lazım. İlk başta bu eseri okuma amacım önce çevirileri ile devamında da eserleri ile Fuat Sevimay üstadı anlamak ve yorumlamak idi. Fakat inanılmaz bir eserle karşı karşıya kaldım. Çeviri zaten harika ve çok enfes. Pirandello ise tam anlamı ile dağıtmaya gelmiş.
Oldukça etkilendiğim bir okuma
Biriyim Ama Kim?!
Biri, hiçbiri olarak yaşamaya devam ediyor. Her an doğarak ve ölerek ve doğarak.. Bu devinim içerisinde yakalanan anlarda, edinilen tecrübeler gösteriyor ki anlar, koca bir yanılsama. Ben herkesteyim. Herkes hiçbir şeyde. Biriciklik tüm binlerin birleşiminde. Sevgili Moscarda, ardından sana deli diyecekler, anlaşılmaz diyecekler, belki de aziz diyecekler. Tüm yargıların birleşiminde 'bir' var mı sence de? Herkesten arınınca biricik olunur muydu? Binler mi konuşuyor? Hiçbirini kabul etmiyor musun? Herkes kendi adına hiçbiri miydi? Doğarak ölerek ve doğarak yaşamak büyük bir bedel ister. Sistematik yanılgılarımın esiri olmuş bir 'can'dan öteye geçebilir miyim? Kendini herkesten sakındın kendinden bile zavallı Moscarda. Kendimi başkalarının gözlerinden nasıl sakınacağım? Binlerce görüntünün hiçbiri, ben değil mi? Benden değil mi? Yoksa benden olan ve benden öte olan bir varlığın tanımını yapmak için kaç aynanın içine girmek gerek? Birisiyim ama kim? Aynada görünen akiste kim var? Aynadaki kişinin karşıda gördüğü kişi ile gerçek ben nerede? Görüntüleri toplayıp atmak mühim bir başkaldırı. Aynaları önemsemeden... Zaman donuyor, aynada. Kaybolan bir zaman kalıyor bana ait olamayan, geçersiz, kılıksız.. Ben, bana ait olmayan zamanın peşine düşmek istiyorum Moscarda. Doğarken ve ölürken...
youtu.be/slUkyA2cy60
youtu.be/MSpwWZsTqVc
BİRİ, HİÇBİRİ, BİNLERCESİ
"Ne o aşkım, burnunun eğriliğine mi bakıyorsun"
Moscarda'nın tüm hayatı, karısının bir gün kendisine sorduğu ve burnunun eğriliğinden dem vurduğu o basit soruyla altüst oluyor. Kendisinden başlayarak tüm yaşamını acımasızca sorguluyor ve kendini yeniden bulmak için kendini parçalara bölüyor. (Arka kapak yazısı)
Kimiz?
Kendimizi gördüğümüz gibi miyiz yoksa başkalarının bizi gördüğünden mi ibaretiz?
İnsan bir hiç midir?
''Eğer başkalarının gözünde bugüne dek olduğuna inandığım kişi değilsem, kimdim ben?'' (S21)
Bu cümleyi okuduktan sonra tavanı izleyip bu cümle üzerine uzun uzun düşündüm. Sorgulatan eserler seviyorum.
Bu kitapta en sevdiğim şeylerden biri de anlatım tarzının mizahi olması ve bana Dostoyevski'nin Öteki eserini anımsatması oldu. Moscarda sadece burnu üzerinden bize tüm insanlığı öyle güzel anlatmış ki yazara hayran olmamak elde değil. Moscarda eşinin söylediği şey üzerine kendiyle konusurken onu dinledim ve anlamaya çalıştım. Bahsettiği şeyler bana öyle mantıklı geldi ki yaşadıgım benzer birçok olayı düşündüm.
..."Sizler kendinizi bana değil size ait bir yöntemle tanıyor, duyuyor, görmek istiyor ve işte yine sizinkinin doğru, benimkininse yanlış olduğuna inanıyorsunuz.’’
Gerçekten insanların bizim ile ilgili düşünceleriyle o kadar çok meşgul oluyoruz ve onların fikirlerine o kadar çok maruz kalıyoruz ki kendimizi unutuyoruz. Kendimiz için yaşamayı öğrenmek için bu kitap çok etkili olabilir.
Herkese şiddetle tavsiye ediyorum son zamanlarda okuduğum en etkileyici kitaplardan biriydi.
...ben, hiç kimse idim.
Ölümü düşünmek ve dua etmek. Buna halen ihtiyaç duyanlar var ve çanlar onlar için çalıyor. Benim artık böyle bir ihtiyacım yok çünkü her an ölüyorum ve yeniden doğuyorum, hiçbir şey hatırlamaksızın, bütünüyle yaşıyorum; kendi içimde değil ama dışarıdaki her şeyin içinde.
Hiç kaç kişi veya kaç kişiliğiniz olduğunu düşündünüz mü? Veyahut hayattaki
