"Büyüdüğümde yolu kaybetmenin aslında çok kolay olduğunu anladım. Ama anladığım bir şey daha vardı: Gayretle ve dikkatle bakarsan eve dönüş yolunu gösteren bir ipucu her zaman vardır."
Son zamanlarda çocuk/çocuk eğitimi kitaplarına merak saldım. Biricik’i kitapçıda gezerken uygun fiyata görünce de hem kendim okumak hem de gelecekte kütüphanemi ziyaret edebilecek küçük okurlara okutmak için alıp kütüphanemde bulundurayım dedim.
Okutmak için diyorum ama aslında bu kitap sadece resimlerden oluşuyor. Yazılı dahi olmayan bu kısacık çocuk kitabında bu kadar farklı hisler hissetmeyi beklemediğimi de itiraf etmem gerek. “Alt tarafı resimli bir kitap. En fazla ne yaşatabilir ki?” dedim. Ama öyle değilmiş. Belki ana karakterin cesur yolculuğuna, karşılaştığı şeyler ve diğer karakterlerle yaşadıklarına imrendiğim için; belki de bunları hep annesinin gözünden, telaşla ne olacağını bekleyerek okuduğum için (bu durumda gördüğüm oluyor) yer yer gözlerimi yaşartan hisler yaşadım. Küçük Prens gibi yetişkin bakış açısını bırakıp okumak gerektiğini düşündüğüm bu kitabı pek çok çocuğa (hatta bir gün olursa kendi çocuğuma) ve içindeki çocuktan vazgeçmemiş yetişkinlere okutmayı/göstermeyi umuyorum.
Kitabı beğendiniz mi? Evet.
Diğer okurlara tavsiye eder misiniz? Evet.
Sessiz kitapları çok sevdiğimiz doğrudur.
En İyi Resimli Çocuk Kitabı Ödülü'ne sahip, kıymetli bir kitap.
Her şeyin kelimelerle anlatılmak zorunda olmadığını deneyimleyecek, Sayfaları çevirdikçe merağınızın arttığını, sonrasında hikayenin nasıl devam edebileceğini tahmin etmeye çalışırken, sessizliğin sizi içine çektiğini farkedeceksiniz.
Küçük okurlara şiddetle tavsiyemdir.