Bazı kavramlar hep bıçak sırtıdır, konuşulması, dile getirilmesi istenmez. Bu konuşulması mekruh olan şeyleri ifade etmenin en güzel yolu ise kalemdir, ruhtur, edebiyattır. Kim suçlu kim değili tartışmadan, aslında aynı ortak yarayı ortaya koyuyor yazar. Önceki romanlarında olduğu gibi bir çok imgeyi alıp yoğuruyor masalsı diliyle. İki farklı olguyu, açık etmeden, ajite etmeden, bambaşka başlangıçlardan aslında aynı sonlara, aynı ortak yaraya nasıl geldiğimizi aktarıyor. Yine soluksuz okudum.
