Ne az gidilmiş, ne uz gidilmiş. Üç ay bir güz de gidilmemiş. Masal başlamadığı yerde bitmiş işte. Bu masal bir zamanlar aslanların artığıyla beslenen çakalların, kendilerini ölen aslanın veliahdı saymasından başka bir şey değilmiş. Düşman, tarih kadar eski ve kanayan yanımız kadar tanıdıkmış: Güçsüz! “Güçsüzden düşman olur mu; bu nasıl masal!” demeyin. Asıl güçsüzden düşman olur. Bu da öyle bir masal işte… Dünyaya barış getiren katillerin masalı. Umut kadar hayat değil bu masal, yaşamak kadar gerçek ve zor. Yol toprak… Çocuk on dört… Ayakta tabansız ayakkabılar… Üstündeki tişört yırtılmış, ülkesinin haritası gibi. Ellerinin parmakları uzun ve zayıf… Başak teni, güneşte yanmış. Az önce “Goool!” diye çığlık atan çocuk, şimdi feryat ederek kopan bacağına bakıyor. Gün batmak üzere, çocuğun hayatı da… Yanındaki cesedi tanıyamıyor çocuk. Cesedin yüzü yok, çocuğun sağ gözü.

Author: