Ahmet Haşim şiirde ne kadar başarılıysa ve sembolist bir anlatımı sahipse düzyazıda da bir o kadar başarılı fakat açık, özlü ve akıcı bir anlatıma sahip. Yazılarında eleştirel bir üslup yakaladım. Örneğin "Kürk" yazısında kürk giyen ve sivri tırnaklı olan kadınları eleştirmiş ve onları hayvana benzemeye çalışmakla suçlamış. "Bize Göre" kısmında bazı kavramlara ait düşüncelerini dile getiriyor. Benim etkilendiğim kısım ise Atatürk’ü gördüğündeki betimlemeleriydi. Ahmet Haşim, Dolmabahçe Sarayı'na yeni Türk alfabesi hakkında fikir alışverişi bulunmak için çağrılan ekipten. ve Atatürk’ü burada görüyor. Fotoğraflarda soluk, biraz kilolu fakat gerçek gördüğünde ise bunun tam tersi ve ışıl ışıl bir insan olduğundan bahsediyor. Atatürk’ün çok etkileyici bir görüşe sahip olduğundan bahsediyor. Kısa kısa yazılar mevcut eserin bütününde. "Eleştirmen kimdir, dost kimdir?" bunlardan bahsediyor. Bir yazısında da başparmağın öneminden bahsediyor. Beynin en önemli yer olduğundan bahsederlerken o başparmağı savunuyor. Çünkü o olmadan hiçbir şey yapılamıyor. "Bir Seyahatin Notları" bölümünde ise Paris’e yaptığı geziden bahsediyor. Orada tanıştığı sanatçı çevresine yer veriyor. Hatta sanat akımlarına mesela sürrealizme, sembolizme vs. değiniyor. Onlardı orijinal çevrelerinden dinliyor. Kısacası düzyazıda keyifli okunan bir yazar.
