İç içe geçmiş iki romandan oluşan Boğazkesen bir boyutunda Fatih'i, İstanbul'un Fethi'ni; diğer boyutunda ise yazarın romanını yazma sürecini, romanı yazarken kendisini bir yalının odasına kapatmasını, Deniz'e tanışmasını biraz da 12 Eylül'ü anlatıyor.
Paris'te yaşayan, İstanbul'a tatile gelmiş, tatili bittiği halde İstanbul'da yalıda tek başına kalan yazarın tek bir amacı var o da Boğazkesen adını verdiği romanını bitirmek.
Yazar, tarihe alışılagelmiş bir gözle bakmıyor ve öyle anlatmıyor. Romanı okuduğunuzda göreceksiniz yazar Fatih'i ihtiraslı, hırsına yenik düşen ve hatta oğlancı bir padişah şeklinde anlatıyor.
Yer yer destansı, yer yer efsanevi anlatımları olan romanda benim en sevdiğim bölüm seyir katibi Nicolo'nun (içoğlanı ve Müslüman olunca Selim'in) günlüğüne aktardığı kendi izlenimleri ve hisleri oldu. Bazı bölümlerdeki üslup da Amin Maalouf'un Semerkant'ını hatırlattı.
Bayılarak okudum diyemem ama gerek postmodernist özellikler taşıması gerek de sonunun nereye varacağını merak etmem romanı bitirmemi sağladı.
Yazarın Fatih Sultan Mehmet'i anlatan bir roman yazma aşamasında iken kaçak Deniz'in yalıya gelmesiyle aşk ile roman arasındaki kıskacı anlatıyor.Bir bölümü yakın dönem sıkıyönetim ilan edilmiş yalıda geçirdikleri günleri bir bölümü İstanbul kuşatılmış Fatih' i anlatırken buluyoruz. Efsanelerden masallardan yararlanılmış.Yazar cesaretliymiş o dönemi yazarken farklı kurgularda bulunmuş.Ben kitabı beğendim. Tarihi, romanla harmanlayınca güzel bir eser çıkmış.Dilini, anlatımını da beğendim güzel bir kitap
Tarihle post modern anlatı tekniğini birbirine ustaca harmanlamış başarılı bir yazar...
Kurmaca dünyanın yazarın elinde olduğunu defalarca vurgulayan güzel bir yapıt.
Roman boyunca tarih sahnesinin belli kesitlerini günümüze yazarın kendi penceresinden yansıtılıyor. Okumaya değer...
Nedim Gürsel, bir yandan Fatih Sultan Mehmet'in Rumeli Hisarının yapımının ve İstanbul'un fethinin romanını yazarken, diğer yandan romanın yazım sürecini de romana ekleyerek başarılı bir kurgu oluşturmuş. Tarihi kişilere can vererek onları farklı bir bakış açısıyla ve yeniden, roman tadında tanımamızı sağlamış. Ben beğendim. Öneriyorum..
Vermiş olduğu bilgilerle insanı araştırmaya yönelten bir pusula gibi...Yoğun bir tarih örgüsünün ardında postmodern çizginin gereğini yaparak yazılış sürecinin paylaşımıyla nefes almamızı verilen bilgilerin özümsemesini sağlıyor.Çandarlı Halil,Uluğ Bey ,Mimar Yusuf Sinan vb bir sürü önemli şahsiyet sıra sıra geçerek arz-ı endam ediyorlar Ayrıca İstanbul’la ilgili efsaneler en sürükleyici bölümleri oluşturuyor Nicola Selim ‘in günlükleri de olayın daha canlı bir hale gelmesini sağlamış .Dili tarihi kısımlarda oldukça ağır yazılış sürecinin anlatıldığı bölüm de ise dil sade ancak sona doğru artan Deniz ile olan münasebeti romanın bütünlüğüne eğreti duruyor.
Kendi türünde vasatın az üstünde bir eser. Tarihi eserler yazarlarımızın çok da başarılı olamadığı bir tür. İstanbul' un fethiyle ilgili okuduğum tek eser bu. Hatta bildiğim tek eser bu. Yazarın dili okunur, fena değil. İki ayrı hikâye var. İstanbul' un fethi ve bir yazarın bu romanı yazışı. İkisi arasındaki paralellik bence anlamsız. Sadece fethi anlatsa yeterdi amaç buysa. Üst metin gereksiz.
İnsan kendi tarihine neden bu kadar düşman olur anlamaktan zorlanıyorum.
Bu kitabın yazarı bir Bizanslı olsa bu kadar aşağılamazdı Türkleri ve Fatih’i. Yazarın geçmişini Google da aramak zorunda kaldım kim bu yazar Türklere düşmanlığı nerede geliyor diye....
Kitaptan aynen alıntı “Türklerin Önlerine çıkan halkı nasıl öldüklerini yağma amacıyla Aldıkları evleri manastır ve kiliseleri nasıl soyup soğana çevirdiklerini...
Vb. bir çok cümleye kitaptan rastlarsınız tabi her zaman ki Fatih oğlancı iftirasını da görürsünüz
Kitabın içerdiği iftiralar nedeniyle değil gerçekten birbirinden kopup bağlantısız anlatımdan dolayı, kitabı beğenmedim
Tekmil padişahları olduğu gibi Fatih'i de evliya gibi anlatan muhafazakar yazarlardan sıkıldınız mı? O zaman biraz da onu muhteris bir oğlancı olarak gömen sol kalemi deneyin. Tarihi kişilik ve olayların ideolojiye kurban gittiği bir roman daha... Oysa yazarın edebi yönü hiç de zayıf değildi.
28.03.2015 yılında okumaya başladığım ve 3 günde bitirdiğim kendine has üslubuyla kendini hayran bıraktıran güzel bir tarihi roman.
Daryüs, Dukas, Sebe Suresi 15- Fecir Suresi 8. ayet, Medyan oğlu Yanko, Makdon ( Büyük İskender devrinde İstanbul'un adı), Doclar Sarayı (Venedik), Yorgos Amirutzes, Mimar Yusuf Sinan (6. Bölüm), Konstantin Dragazes, Panaya, ...
Mükemmel bir kitap. Yazarın okuduğum ilk kitabıydı, bir günde bitirmek hiç de zor olmadı ama çok daha uzun olsun isterdim. Kitap istanbulun fethini bir nevi fatihin gözünden de anlatıyor denilebilir. Postmodernizmi çok iyi işlemiş. Diğer kitaplarını da okurum diye düşünüyorum...
