Diyarbakır ovasındaki daracık sığınaklarımızın ölüm kokan atmosferinde çıkarsadığı bir direnç noktasıydı bu. Zor anlarda aklıma gelirdi hep. Mazlum… Mazlum… Mazlum..
Bütün bu gelgitler bana şunu öğretti:İnsanın zayıf düştüğü anlar , insanın en güçlü olduğu anlardan biridir. İnsan bazen gücünün doruğunda da ağlayabilir
Bazı duyguları yaşamak için Sadece aynı derecedeki zorlu koşullardan geçmek yetmiyor.
İnsan , severek birbirine emek vermiş olmalı önce; her zerresine kadar kendini adamış olmalı bir de..
Böğürtlenleri en çok iki kişi sever: karnında can taşıyan bir kadın ve yaralı bir özgürlük savaşçısı.. Çünkü ikisi de kanıyla bir şeyleri besliyordur Biri yeni bir hayatı diğeri Özgürlüğü..