Bostan, Doğu edebiyatının en güzide eserlerinden biri olarak telakki edilir. Tasavvuf anlayışının tezahürü olan bu yapıtta insanı insan yapan sevgi, açık yüreklilik, alçakgönüllülük ve dürüstlük gibi erdemler övülür; bunların her şeyden üstün olduğunu gösteren öyküler hikâye edilir. İrfani öğretinin şiirsel taşıyıcıları Mevlânâ, Şeyh Galib ve diğerlerinde görüldüğü üzere, mecazi bir dille konuşur. Şirazlı Sadî’de ise böyle sembolik ve şiirsel bir sesten ziyade; dolaysız, yalın ve ‘gerçekçi’ bir anlatım buluruz. Osmanlı medreselerinin başlıca ders kitabı olan Bostan, gerçekçi, hikmetli ve şiirsel bir dille temayüz eder. Temaları ve bu temaları işleyiş tarzı bakımından hem geleneksel hem güncel hem de hakikidir.
