Konusu, Hristiyanlığı ve İncil deki anlatımları paradileştirerek epeyce alaya alması. Bazı akademisyenler Nietzsche nin “Tanrı öldü” düşüncesini Batı da tanrının öldüğünü kastettiğini ileri sürer. Ama genelde kendisi pozitif ateist diye kaynaklarda yer alır. İnanmak insana doğruyu yanlışı o inancın öğretilerini göz önünde tutarak zihinde konumlandırır. Nietzsche de bu kitabında merhamet ve iyiliği alaya alır. Ve insanlık adına olumlu düşünceleri bir kenara bırakıp insanı eleştirir. Ben de şunu gözlemledim eğer insandan merhameti, iyiliği ve sevgiyi çekip alırsanız geride anlamsız , kötü diye nitelendireceğimiz Nietzsche nin ulaştığı sonuç kalır. Yarım bırakmayı sevmediğim için sonuna kadar okuduğum kitaplar arasında :)
