Bozkurt Efsaneleri ve Gerçek
Doğu PerinçekSözler ve Alıntılar
Bir Çinli, MÖ 174'te Hunların başbuğuna şöyle diyor:
"Eğer sen, Şan-Yü, Çin bölgelerini itaat altına alsan dahi, yine oralarda yaşayamazsın!"
Sayfa 24Kitabı okudu
Karahanlılar'da özel mülkiyetin hızla geliştiği ve insan davranışlarını etkilediği görülüyor. Kaşgarlı Mahmut’un bunu anlatmak için Divan'a aldığı iki dizede şöyle deniyor: "Mal yüzünden adamlar hep bozuldu; mal gördüklerinde kartal gibi leşin üzerine inerler."
Sayfa 49Kitabı okudu
Her devrim, gericilikle hesaplaşmadır.
Sayfa 91Kitabı okudu
Türklerin göç dalgaları, Anadolu ekonomisine ve genel olarak hayatına bir dinamizm getirdi. Bizans'ın köhnemiş ve ağır sömürüsünden kurtulmak isteyen Anadolu köylüsü, Türkleri kurtarıcı olarak karşıladı ve destekledi.
Sayfa 64Kitabı okudu
"padişahına âsi olanın işi rastgelmez"
Sayfa 59Kitabı okudu
Oğuzlar, bey, el ve gün sınıflarına ayrılmaktaydı.
Beyler, hâkim kabile aristokrasisiydi.
El, beylere bağımlı olan, sömürülen kitleydi, yani çoban halkı ve tarımcıları ifade etmekteydi. El sözcüğü Göktürkler'de gördüğümüz il kelimesinden gelmektedir. Belli bir toprak parçası üzerindeki bağımlı halka bu ad verilmekteydi.
Gün kavramına ise, kün biçiminde daha Orhun Yazıtları'nda rastlıyoruz. Kün, Göktürkler’de kadın köle, cariye anlamına geliyordu. Oğuzlar’daki gün, köle ve uşaklardır. Oğuzlar'da, yerleşik tarım, meta üretimi ve ticaret geri olduğu için, kölelik önemsiz durumdaydı.
Bugün dilimizde hâlâ yaşayan "ele güne karşı" deyiminin kökeni de bu sınıf farklarındadır. Bu deyim, beylerin halka ve kölelere karşı itibarlarını koruma kaygısını ifade etmekteydi.
"El mi yaman, bey mi yaman" deyimi ise, halk kitlesi ile beyler arasındaki sınıf mücadelesinde halkın gücüne gönderme yapmaktadır ve bugüne kadar yaşamıştır.
Sayfa 58 - Sınıflaşma ve Sınıf MücadelesiKitabı okudu
Oğuz yabgularının "devleti", bu sınıf farklılaşması üzerine oturmaktaydı. Oğuz yabgularının hâkimiyeti, kabileler konfederasyonundan devlete geçiş aşamasını ifade etmektedir. Bu "devlet", el denen çoban halkın ve gün denen kölelerin sömürülmesine dayanmaktadır.
Çoban halk kitlesi, her geçen gün silahsızlandırılmaktadır. "Salur Kazan'ın Evinin Yağmalanması" destanındaki Karacuk Çoban, silahsızdır ve Kazan Bey çobanla birlikte düşmanın üzerine gitmeyi kendine yedirememektedir. Çünkü savaşmak, gittikçe kabile aristokrasisinin ve onların etrafında toplanan silahşörlerin işi olmakta, halktan ayrı silahlı bir "kamu gücü" adım adım örgütlenmektedir.
Devletin oluşmasını, bir hiyerarşinin ve bürokrasinin meydana gelmesinden de anlıyoruz. Subaşı, külerkin, tarkan, yinal gibi unvanlar, belli mertebe ve yüksek memuriyetleri ifade etmekteydi.
Sayfa 60 - Devlet Kuruculuğuna DoğruKitabı okudu