Bu Şəhərdə Kimsə Yoxdur
O, ümidin hər yerdən üzüləndə, yardımına yetişecek bir kimsə olmayanda səni xilas etməyə qadir olan tək varlıqdır. Bütün qapılar üzünə bağlandığı zaman bütün varlığınla hiss edirsən ki, bir qapı sənin üçün həmişə açıqdır. Bax, o qapı məhz Allaha məxsusdur.
Bu şəhərdə kimsə yoxdur! İnsanlarla
dolu kimi görsənir, ancaq başını çiyninə qoyub ağlayacağın biri yoxdur. Səni anlayacaq, yıxılanda əl uzadaraq səni qaldıracaq biri yoxdur. Bu şəhərdə milyonlarla insanın içində sən təksən, kimsəsiz və gözəgörünməz! Bütün şəhərlər də eynən bu cürdür. Ölkələr də elə şəhərlərdən təşkil olunmayıbmı, deməli, bütün dünyada tək-tənhasan...
Nəyə görə sənə qətiyyən dəyər verməyən insanların yanında olasan? Tənha qalmaq qul həyatından, məhəbbət dilənməklə yaşamaqdan daha yaxşıdır... İçində tənhalıq, soyuqluq. Çölündə isə sənə biganə olan, vəfasız, xəyanətkar bir aləm. İndi özün seç, sənə harada daha rahatdır? Heç yerdə... Bax, bu zaman, doğrudan da, özünə yer tapa bilmirsən...
düşünürəm ki, qürurumuz xoşbəxt olmağımıza mane olur. o xoşbəxtliyimizin qarşısına süni sədlər çəkir. bəzilərimiz cəsarətimizi toplayıb sədləri aşırıq, bəzilərimiz isə bu sədlərin arxasında xoşbəxtliyimizdən ayrı düşmüş halda ömrümüzü başa vururuq...