Bazı insanlar, kalplerinde, insanlığa karşı ufacık bir duygu bularak hiç kimsenin onlar kadar bu duyguya sahip olmadığına ve toplumsal yükselmenin bir öncüsü olduklarına inanırlar. Diğerleri, başı sonu olmayan kitaptan okuduğu veya duyduğu bir düşünceyi benimseyerek, kafalarında bir görüş doğduğunu sanırlar. Deyim yerindeyse bu, saflıktaki küstahlıktır.