Bedâiu's-Sanai: 5/142; Fethu'l-Kadir, 5/188, 8/122; Hâşiyetü'd-Düsüki, 3/11. Buna göre Hanefiler, satılan şeyin dinen temiz olmasını şart koşmayıp dinen istifade edilebilir olmasını yeterli buluyorlar. Diğerleri ise dinen temiz şey olmasını şart koşuyorlar. Ancak hepsi de dinen satışı yasak olan şeyin satılamayacağı üzerinde ittifak ederler.