Kitapta anlatılan ülkelerin yaşadığı ekonomik sıkıntıların, toplumun ve yöneticilerin buna tepkisinin, ekonominin toplumu nasıl yönlendirdiğini okudukça, bunların ne kadar bize benzer olduğuna şaşırdım. Birbirinden farklı iklime ve sosya-kültürel yapılara sahip ülkelerin davranışsal olarak aslında ne kadar birbirine benzediğini okumak düşündürdü beni. Yani devamlı örnek gösterilen " Gelişmiş toplumlarda böyle şeyler olmaz" argümanının her zaman doğru olamadığına bir örnek bence bu kitap.
İlk çıkarım: dengesiz ve kontrolsüz zenginleşme uzun vadede kalıcı fakirliği getiriyor.
İkinci çıkarım: gelenek ve göreneklerin, özellikle dine dayalı kurumların ekonomiyi yönlendirmesi ülkeleri iflasa sürükleyebilir.
Üçüncü çıkarım: raydan çıkan bir ekonomik problem en başında kesin bir mücadele ile düzeltilmezse, sonuçların kontrol edilemez bir duruma gelmesi kaçınılmazdır.
Dördüncü çıkarım: etik ve ahlaki değerlerin menfaate göre devamlı değişmesi toplumun geleceği için çok tehlikelidir.
Ötelemek yerine sorunlara doğru çözümler bulunmadığında gelecek tehlikededir.
Ülkelerin başına gelen bahsi geçen sorunların çoğunu hatta daha zorlarını Türkiye olarak yaşadık, ders aldık mı? Zaman gösterecek.
