Felsefe, dünyada var olanın evrenini görür; dünya , ulusal yada bireysel bakımdan öznel olarak değişen dünya tasarımlarının tersine, nesnel bir dünyaya dönüşür; doğruluk, bu dönüşümle nesnel doğruluk olur.Böylece felsefe dünyanın doğuşuna ilişkin bir açıklama olarak işe başlar.
Bunalımı ele alışta iki genel eğilim göze çarpar: ilki yaşanan saçmalıklardan ,sorunlardan ,acılardan usu sorumlu tutmak, onun başarısızlığını bahane ederek usdaşına yönelmek. Bu bir bakıma özgürlükten , sorumluluktan kaçma eğilimidir.
Felsefe yapan insanın kuramsal tutumu bakımından, eleştirel duruşun evrensel niteliği en temel şeydir. Bu eleştirel bakış, önceden verilen hiçbir kanıyı, geleneği sorgusuz kabul etmemekte kararlıdır.