Buradayız
Kerem EksenSözler ve Alıntılar
Hepiniz aynısınız, diyesim geldi. Haftada üç beş kitap okuyup kütüphanenize diziyorsunuz, sonra da hepsinin başını sonunu unutuyorsunuz.
İnsanların yüzlerindeki derin hüzne şahit olunca her şey ciddiyet kazanıyor.
Hayatta o kadar çok oyuk vardır ki, hepsini doldurmak bizi insanlıktan çıkarır. Bazı oyukları es geçmek gerekir bence, bazılarının üstünden atlamak, bazılarına takılıp düşmek gerekir.
…bu bakışlarda bir cahilin saflığını değil bir bilgenin sadeliğini gördüm. Karşısındaki aptalla uğraşmayı uzun zaman önce bırakmış, kendi pürüzsüz dünyasına dönmüştü. Peki ama neden vazgeçmişti? Belki de onu hiçbir zaman anlamamıştı, zira bir aptalla hiçbir noktadan temas etmeyecek kadar bilgeydi. Peki ama, bir aptalın dünyasını anlayamayan bir bilge, gerçekten bilge sayılabilir miydi?
Acıya karşı içimizdeki savaş sürmeliydi muhakkak, peki ya dışarıdaki savaş? Bütün o savaşçılar etrafımda bağırışırlarken içimdeki savaşçıların sesini duyamaz olmuştum: içimdeki savaş bitiyor, gerçek savaş başlıyordu artık.
Kaderim bana kulak asmayıp azgın bir nehir
misali çağlıyorsa eğer, içine atlayıp dalgalarla boğuşmaktan korkmamalıyım.
İyiliğin ve kötülüğün hükümdarlığı sona ermiş, sis dağılmıştı. Sadece konuşan, yürüyen ve seyreden insanlar vardı. Sonra bütün bu hareketlerde ve sözlerde, kafamızın en kuytu yerlerine kadar nüfuz eden müthiş bir berraklık... Ve sonrası yoktu. Sonrası başka bir olaydı, başka bir yürüyüş, başka bir konuşma, başka sözler, sonra başkaları, hiçbir yerde birikmeyen, öylece akıp giden berrak sular, üstümüzden akıp giden ve her şeyi temizleyen yağmur suları...