Yıl 1952
Yaş yirmibeş
Bu beyaz kağıda
Gölgesi düştü
O günkü gençliğimin.
Acımasız, sinsi zaman
Yılları katlayarak
Bir anlık gölge gibi
Gençliğmi benden çalıp
İnsaf - sızca geçip gitti...
Baktım ki bir gün
Yaş yetmişi geçti
Gençlik sanki
Bir günlük nazenin çiçekti.
Anladım, ne gerçekmiş
Ne de rüya.
Bir resim çizilmiş
Akıp giden suya
Sahte ışık, sahte renkler
Yanlış çizim, yalan dünya
Uçup giden yıllar gibi
Kaldı mazide anılar.
Topladım tasımı tarağımı
Yolun sonundayım şimdi.
İşim artık acele...
(Arka Kapak)