Ömer Seyfettin'in şiirlerinin,mensur şiirlerinin,fıkralarının bir kısmının toplandığı bir kitap.Şiirlerin ilk kısmına baktığımız zaman oldukça fazla terkipli Arabi ve Farisi kelimeler bulunmaktadır.Yani şu varsayıma varabiliriz ki Ömer Seyfettin'de gençlik yıllarında terkipli ağır bir dil kullanmıştır.Kitabın ilerleyen sayfalarındaki şiirlere bakıldığı zaman ise Ömer Seyfettin'in o savunduğu sade,terkipsiz,halkın anlayacağı Arapça,Farsça etkisinden arınmış bir dil görmekteyiz.Yani şiirlerinde,Yeni Lisan makalesinde bahsettiği İstanbul Türkcesi kullandığını görmekteyiz.
