Elsa Triolet'nin ünlü sözüdür: "Çift dilde yazmak, çift eşli olmaya benzer, insan hangisini aldattığını bir türlü anlayamaz". Çağımız eleştirmenlerinden George Steiner, "The Extraterritoriarda, özellikle Nabokov ve Beckett üzerinde kalarak, bu bölünmeye ışık tutmaya çalışmıştır. Ne var ki, filolojik bakış bir noktaya kadar metinlerin çetrefil dilsel dinamiğini eşeleyebilir. Bir adım ötede, iyiden iyiye gölgede kalan metinsel gerçekliği kavramak için en iyi yöntem, belki de ele alınan metin üzerinde yazarınkine daha yakın bir işleme girişmek, kısacası aynı ürünü bir dilden ötekine taşımayı denemektir. Beckett'in aynı anda anadilini ve yabancı bir dili kullanabilmesi, birkaç düzlemde sorun doğurur. Her şeyden önce, anadiline bir yabancı gibi bakacak ölçüde mesafeli duruşu, stilistik açıdan göz ardı edilemeyecek engeller çıkartır okurun önüne. Tıpkı Conrad'da rastlanılan türden bir yetkinlik kaygısıyla Fransızcaya yaklaşması ise, özellikle ilk yıllarda bir hayli yoğun redaksiyon çalışmaları gerektirmiş olsa bile, ayrı bir düğüm oluşturur. Gene de, Steiner'i tekrarlayacak olursak, yazar her iki dilin de şiirsel olanaklarını son noktaya kadar kucaklar. Bu metinleri bir üçüncü dile getirmenin en büyük güçlüğü de buradadır: Beckett'in bir romanını, bir oyununu ya da bir öyküsünü anadilinden yabancı diline ya da yabancı dilinden anadiline aktarırken zenginleştirmesi, çevirmeni yokuşa süre bilir. Özellikle iki versiyonunu da yazarın kaleminden okudu ğumuz yapıtlar bağlamında, çeviri kuramcılarının ortaya koydukları kaynak-metin'den erek-metin'e geçiş ilkeleri, büsbütün olmasa bile enikonu geçersiz bir hale girerler: Aynı metin,iki farklı dilde, aynı yazar tarafından iki kez gerçekleştirilmiştir. Beckett'in "öykü türü" kapsamına giren, -yayımlanmış-bütün ürünlerini bir araya getiren bu toplama biraz daha yakından bakılacak olursa, Nihal Mete-Uğur Ün ikilisinin hangi boyutlarda bir işin altından kalkmayı başardıkları açıklık kazanacaktır. Kitabın ilk bölümünü oluşturan More Pricks Than Kicks'teki öyküler 1934 tarihini taşır. Bu dönemin en karakteristik yanı, yazıya hayatın derin izlerle geçmesidir. - Enis Batur

Yazar:

Samuel Beckett

Çevirmen:

Çevirmen:

Türler:

Tahmini Okuma Süresi: 6 sa. 29 dk.Sayfa Sayısı: 229Basım Tarihi: 1987Yayınevi: Dönemli Yayıncılık

Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak

Benzer Kitaplar

Tümünü Gör

Reklam

Kitap İstatistikleri

437gösterim

Yazar Hakkında

Samuel BeckettYazar · 38 kitap

Samuel Barclay Beckett, (13 Nisan 1906; Foxrock, Dublin - 22 Aralık 1989, Paris), İrlandalı yazar, oyun yazarı, eleştirmen ve şair. 20. yüzyıl deneysel edebiyatının önde gelen yazarlarından biridir. James Joyce'un takipçisi olduğu için "son modernistlerden", daha sonraki pek çok yazarı etkilemiş olduğu için de "ilk postmodernistlerden" biri olarak değerlendirilir. Beckett ayrıca, Martin Esslin'in "Absürd Tiyatro" olarak adlandırdığı akımın en önemli yazarı sayılmaktadır. Eserlerinin çoğunu Fransızca ya da İngilizce yazıp, diğer dile kendisi çevirmiştir. En bilinen eseri Godot'yu Beklerken'dir. Beckett'in eserleri sade ve temel olarak minimalisttir. Bazı yorumlara göre, çağdaş insanın durumu hakkında oldukça kötümser, hatta hiççi eserler vermiştir. Gittikçe daha kısa ve özlü eserler veren Beckett, bu kötümserliği kara mizah yoluyla anlatır. "Roman ve drama türlerinde yeni formlarda oluşturduğu eserlerini, modern insanın yoksunluğu üzerine kurguladığı" için, 1969'da Nobel Edebiyat Ödülü'ne layık görülen Beckett, ayrıca 1984'te Aosdána'da Saoi seçilmiştir. Kaynak: tr.wikipedia.org/wiki/Samuel_Bec...