“Ruhuma izinsiz girsinler istemiyorum.” diyor Nilay Örnek. Kendisini spotify’da podcast listesinde tanıdım. Birkaç bölüm dinledim. Sorduğu sorularla açtığı konularla öylesine biri olmadığı anlaşılıyordu. Ben köşe yazarı takip eden nesilden değilim, onu geç tanıdığımdan dolayı üzgünüm. Kitabı ise gerçek bir sohbet oldu benim için. İçime aktı birçok satırı, bazen gülümsedim, kendi kendime tepkiler verdim. Bol bol not aldım okuduklarımdan, unutmak istemediğim çok şey buldum bu kitapta. Kimi yazılarda kendime denk geldim, kimi zaman anlaşılmak isteyen bir insana rastladım, sonraki sayfada isyanlarına hak verdim. Onu anlayıp da biraz küskün olmamak da elde değil, ne yapalım. Böyle insanlar çoğalsın, diyorum. İyi ki karşılaşmışım, ruhuma iznimle girdiği için teşekkür ediyorum.
