İnsan bir roman okuduğunda, Bütün okudukları eski, bilinen şeylermiş gibi gelir ona... Ama kendin aşık olduğunda, kimsenin hiçbir şey bilmediğini, herkesin kendi başına karar vermesi gerektiğini anlarsın
Bir gün gelecek… herkes, bütün bunların, bu acıların nedenlerini öğrenmiş olacak. Gizli kapaklı hiçbir şey kalmayacak. Şimdilik yaşamak gerek… Çalışmak gerek… Yalnız çalışmak…
Bugünlerde, bir Fransız bakanının hapishanede yazılmış anılarını okudum. Bu bakan, Panama meselesinden mahkûm olmuş... Hapishane penceresinden gördüğü ama bakan iken farkında olmadığı kuşlardan ne büyük sevgiyle, ne büyük bir tutku ile söz ediyor! Şimdi, hapishaneden çıktıktan sonra bu asan o kuşları yine fark etmez olmuştur. Siz de Moskova’da oturmaya başlayınca onu fark etmez olacaksınız!.. İnsanlarda mutluluk yoktur ve olamaz. Biz sadece onu istiyoruz…