Büyük Hristiyan düşünürü Augustine, kötüyü iyiliğin yokluğu olarak kabul etmekte ve kötülüğe kendi başına var olma statüsü tanımlamamaktadır. Ona göre kötü, iyiden sapma, yani iyinin bozulmasıdır. Kötü iradenin Augustine yeterli bir sebebi yoktur; çünkü bizzat kötülük yetersizliktir.