Hayatın en verimli ve en kıymetli saatleri hiç şüphesiz ibadetle geçen saatlerdir. Beyhude veya kısa bir yarar uğruna zamanlarını tüketen insanlarin namaz emsali ulvi bir ibadetten, ebedi saadet vesilesinden, ilahi huzurun zevkinden mahrum olmamak için çalışmamaları çok garip ve acınacak bir hal değil midir?