yoksa kendini tüketen hüzünler miydi vurulup düştükçe ışığını karartan
Onlar ki dünyanın son umudu
soyları tükenen birer çılgındırlar
Ne bir adresleri vardı onların yeryüzünde
ne de aşktan başka bir sığınakları
Ama yaşarlar dünyanın dört bir yanında
ölümle alay ederler sanki
Nerde beklenirse oradaydılar
bir kez bile gecikmediler ömür boyu
Neydi onlar ordan oraya
savurup duran şey
Onları daima yalnız kılan
neydi bu yaşam denilen gürültüde
Her dilden bir adları vardı onların
ama hiçbir ülkenin kimliğini taşımadılar
Büyük Türk Şiiri Antolojisi 2. Cilt