Charles Dıckens, ın daha önce okuduğum "İki Şehrin Hikayesi" romanını pek yüzeysel bulmuştum. Bu kitaba da , okuma sırasını uzun süre beklediği ve yazarın son kaleme aldığı eseri olduğu için istemeden başlamıştım doğrusu. Okumaya başladıktan sonra kurgudan büyük keyif aldım ve kitabı bir an önce bitirmek istedim. Anlatım becerisi yüksek, okurken deyim yerindeyse akan bir kitap. Kitabın baş kahramanı Pip olsa da, bende iz bırakan karakter , Pip'in eniştesi Joe. Kitapta kurgulanan olaylar birazcık eski Türk filmi etkisi yaratmıyor değil. Çünkü, bazı bölümleri okurken , "ondan uzak dur sana zarar verebilir" diye haykırmamak için kendimi zor tuttuğum anlar oldu:). Çoğunlukla yazarlar kitap yazarken, yazmaya başladıktan sonra kurguyu önemli ölçüde değiştirmek zorunda kalırlar. Çünkü, yazım esnasında olayların gelişimi yazarı kaçınılmaz olarak ilk düşündüğü kurgunun dışına iter. Bu kitapta ise ; yazar olayları önce bir yere not etmiş, sırası geldikçe de kurguya yedirmiş gibi yer yer yer sırıtıyor. Kitaba ilişkin diğer bir eleştirim ise son bölümü gereksiz uzatmış. Oysa bu kitap, 500-550 sayfada rahat toparlanabilirdi. Genel olarak değerlendirdiğimde ise okunası bir kitap olduğunu söyleyebilirim.
Büyük Umutlar 
Charles Dickens
