Nene Korkut:
Bre kancık!.. Hangi yüzyılda yaşadığını sanırsın? Şu kopuza bak, artık eskitmekten telleri koptu. Bre şu gitara bak, şu udun yanık sesine, şu elektrogitarın metal ahengine. Hepsi bütündür. Kadın da erkekle bir bütündür Kadın da okuyadır, yazadır şerefiyle. Cenk ededir, yürüyedir, hakkını savunadır, sevişedir, koklaşadır. İki gülle taşıyorum diye koynunda, havaya uçacağını mı zannedersin taşlaşmış erkekliğinin? Ben çağlar boyu seninleyim de, dönüp iyice bakmadın yüzüme. Hep kendine, hep elden sakladın beni. Demedin bu da benim kısrağımdır, varlığımdır, sol yanımdır. Herkes seni tek bildi, bilgeler bilgesi, yüce Dede. Ama geçti o günler artık, döndü devran. Şimdi tam sırasıdır Nene Korkut’un ortaya çıkmasının.
(“NENE KORKUT DESTANI-Bir millet Nasıl bir Millet” adlı oyundan…”)
