Sözler ve Alıntılar
Okullu hekimler taşralı şifacılara karşı
“İngiliz hekimler Parlamento'ya gönderdikleri dilekçede "mesleği gasp eden işe yaramaz ve haddini bilmez kadınlar"dan hayıflandılar, "tıp tedavisi yapmaya" kalkışan tüm kadınların para ve "uzun süreli hapis" cezasına çarptırılmalarını talep ettiler.
14. yüzyılla birlikte tıp mesleğinin kentli, tahsil görmüş kadın şifacılara karşı yürüttüğü kampanya neredeyse tüm Avrupa'yı kapladı.
Erkek doktorlar (Üç yüzyıl daha üst sınıf mensupları arasında bile kadın ebelere ait bir iş alanı olarak kalacak olan doğum doktorluğu hariç) açıkça tekellerine aldılar. Kadın şifacılardan oluşan büyük kitlenin -yani "cadılar"ın yok edilmesinde kilit bir rol oynamaya hazırdılar.”
Kadınlar içgüdüsel olarak hemşiredir; bu onlara Doğa Ana tarafından öğretilmiştir.
Tıp, cerrahiden keskin bir biçimde ayrıştırılmıştı. Cerrahi, neredeyse her yerde aşağılayıcı ve bayağı bir iş olarak kabul ediliyordu ve cesedin kesilip incelenmesi neredeyse hiç duyulmamıştı.
Sayfa 57Kitabı okudu
Kadınlar, her zaman şifacıydı. Onlar Batı tarihinin lisanssız doktorları ve anatomi uzmanlarıydılar. Kürtajcı, hemşire ve danışmandılar. Onlar, şifalı bitkiler yetiştiren ve bunların nasıl kullanılacağıyla ilgili sırları birbirleriyle takas eden eczacılardı. Evden eve, köyden köye dolaşan ebelerdi. Yüzyıllar boyunca kadınlar diplomasız doktorlardı. Kitaplar ve dersler onlara yasaktı. Anneden kıza, komşudan komşuya edindikleri tecrübeleri birbirlerine aktararak birbirlerinden öğrendiler. Halk onlara "bilge kadın", otoriteler ise cadı yada şarlatan dedi.
Sayfa 31 - İlk Baskıya Ön Söz, Pinhan YayıncılıkKitabı okudu
1880 lerin başında…Tıbbi beceriler anlamında ve teorik olarak, sözde “hakiki” doktorların alaylılara verecek hiçbir tavsiyeleri yoktu. Aldıkları “resmi eğitim “ o dönem Avrupa’sının standartlarına göre bile pek bir şey ifade etmiyordu. Tıp eğitimi, birkaç ay ile iki yıl arasında sürüyordu. Çoğu tıp okulunun klinik tesisi yoktu. Tıp okullarına giriş için lise diploması bile gerekmiyordu. Ciddi bir akademik eğitim olsaydı bile faydası olmazdı zira eğitimi alınacak bir tıp bilimi yoktu. Aksine “ hakiki doktor” laraçoğu hastalığı “aşırı miktarda” yöntemlerle tedavi etmeleri öğretiliyordu.
Aşırı miktarda kan akıtma, yüksek dozlarda müshil verme, kalomel( civa içerikli müshil) ve daha sonra da afyon . Şüphesiz, uyguladıkları “tedavi” genellikle ölümcül ya da hastalığın kendisinden daha zararlıydı. Seçkin bir doktor olan Sr. Olivier Wendell Holmes’un düşüncesine göre, Amerika’daki “hakiki” doktorların kullandığın tüm ilaçlar okyanusa atılsa, insanlık için çok daha iyi , balıklar içinse oldukça kötü olurdu.
Sayfa 73Kitabı okudu
Cadı bir empiristti: Din veya dogmalardan çok kendi duyularına güvenir, deneme ve yanılmaya, sebep ve sonuçlara inanırdı. Yaklaşımı dindarca bir pasiflik değil, aktif şekilde meraklı olmaktı. İster tılsımlar ister ilaçlar yardımıyla olsun, hastalıklarla, gebelikle ve doğumla başa çıkmak için çareler bulabilme yeteneğine güvenirdi. Kısacası, onun büyüsü, kendi zamanının bilimiydi.
Sayfa 53Kitabı okudu