Cahit Zarifoğlu - Yürek Safında Bir Şair
Alim KahramanSözler ve Alıntılar
“Kanatları varmış kalbin;
Sevince uçar,
Sevilmeyince göçermiş.”
Cahit Zarifoğlu
Bir ihtimal...
"Muazzam bir ihtimalsin.
Gökyüzüne dokunmak gibi.
Tüm maviliklere sahip olmak gibi.
Hani nasıl desem "mutlu olmak " gibi.."
Zarifoğlu...
Denizi, yolculuğu, uzakları, enginde bulunmayı hep sevdi. Kıt imkanlarıyla bu sevgisinin hakkını vermek istedi. Fakülte yıllarının birinde (1964) sırf denizi yaşamak, kayığa binmek için Suadiye’de Deniz motoru kiraya veren birinin yanında bir yaz geçirdi. Motorcunun kulebesinde yatıp kalkıyor, orada besleniyor, bir yandan da motor kiralayanları botuyla motora kadar götürüyor, gelenleri de karşılayıp gene botuyla kıyıya taşıyordu. O yıl denizin tadını iyi çıkarttı.
Sayfa 42
"Oturup konuşsaydık geçerdi belki her şey, başını alıp gitmek sevdaya dahil değil."
"Üçe kadar sayıyorum diye tehdit ederken bile araya iki buçuk sokan vicdanlı çocuklardık biz, ne ara bu hale geldik?"
''Bir değirmendir bu dünya öğütür bir gün bizi''
Şiirde Zeka mı Kalp mi diye soranlara Zarifoğlu:
Sanıyorum şiirin evi kalbtir ve kalple yazılmalıdır. Zekanın rolünü inkar ediyor değilim. Bilâkis mutlak gereğine inanıyorum. Buradaki inceliğe dikkat etmenizi isterim. Bu şuna benzer ki İslamla mükellef olmak için akıl şarttır, ama iman akılla değildir.
Sayfa 269