Çamlıca&#x27;daki Eniştemiz

24 August 2015 20:44

223 syf.

· Kitabı okudu

8/10 puan verdi

Yazarın okuduğum dördüncü kitabı. Yine bu kitabında da şiirimsi bir dil kullanmış ki belki de okumadığım kitapları da öyledir. Yapı Kredi Yayınları yazarın fotoğrafının olduğu bir kitap ayracı ile kitabı satıyor ki kitabı okurken ayracı masanızın üstüne bıraktığınızda, sık sık yazarla göz göze geliyorsunuz. Bu ister istemez stres yapıyor. Adam gibi oku dercesine bakan yazarın fotoğrafını gördükçe böyle duygu yüklü cümleleri kuran insanla hayalimde canlandırdığım insanın örtüştüremediğimi de söylemeden edemeyeceğim. Roman dan çok bir anlatı tarzı var ki, kitabın içinde de anlatıcı rolündeki yazar hatıralarımı yazıyorum diye bir cümlede sarf ediyor. İstanbul’un Çamlıca’sını ilmek ilmek tasvirleyen yazar, bir dönemin belli bir statüye sahip insanın -Hacı Vâmık Bey- yaşantısını, yaşantısındaki garipliklerini, hafif alaya alarak, tüm gerçekliğiyle gözler önüne sermektedir. Kitabın son bölümlerinde yazarın dili daha Türkçeleşmekte ve ders verici nitelikte bölümlerle birlikte müthiş finale imza atmaktadır. Kanımca kitabı okuyanların etkilenme dereceleri yaşları ile doğru orantılı olacaktır. Yaş olgunluğu daha yukarıda olan okuyucular daha fazla etkileneceklerdir. Hatta gençler sıkılabilirler de. Lakin bu benim görüşüm, tamamen yanılıyor da olabilirim.

Çamlıca'daki EniştemizAbdülhak Şinasi Hisar · Yapı Kredi Yayınları · 2012281 okunma

Reklam

ihtiyar

27 August 2015 12:10

Yavaş yavaş, parça parça ölen bizler, ölülerin birdenbire ne kadar ölmüş olduklarına bir türlü akıl erdiremiyoruz. Onlar artık kendilerinden bize geçmiş, biraz da bizde kalmış zerreleriyle, ancak biraz bizim içimizde yaşayabilirler. Onları ancak biz, biraz hatırlamakla, içimizde, kendimize karıştırarak belki bir gölge, belki bir rüya halinde, biraz daha yaşatmış oluruz!

ihtiyar

Yavaş veya çabuk zamanlarla, nice yorgun ıstıraplar veya hummalı ihtiraslarla geçen bir hayattan, toprakta olduğu gibi, hafızalarda da ne kadar az bir şey kalıyor! Her ateşten arta kalan küller gibi, her vücut toprağa ancak bir kaç avuç toprak daha katıyor! Ve her ruh hafızalarda ancak bir tutam rüya mayası bırakıyor!

ihtiyar

Yaşlana yaşlana gözlerimizden nice perdeler kalkacak. Günün birinde nihayet kendi kendimizle tanışarak kıymetli bir dost kazanacağız.

ihtiyar

Dünya yine ressamlarını şaşırtan mucizelerine devam edecek. Suların üstünde güneşin eriyen altınlarından doğan pırlantalar, fani ömürlerimizi hatırlatarak rikkatimize dokunan bir saniyelik parıldayışlarıyla, üst üste kaynaşacaklar.

Reklam

ihtiyar

Düşüncesiz adamların beyinleri kadar boş kalan güzel yerlerde kendi kendimizle dolaşacağız.

ihtiyar

Bezgin günlerimizde, dünyanın manaları güya vücudumuzdan akan kanlar gibi, gönlümüzden boşalarak, artık her şey gözümüzden düşünce, biz, odamızın inine çekilecek, yatağımızın deryasına dalacağız. O zaman hafızamızın ufuklarından eski muhabbetli günler ve eski lezzetli geceler, melek kanatlarıyla gelerek ve melek sesleriyle mırıldanarak, bizi eski ninniler gibi uyutacak! Yaralanmış gibi yattığımız yataklar bizi vapurlar ve trenler gibi hülyalarımızın ikliminde ve rüyalarımızın diyarında dolaştıracak ve biz, bu yorgun seyahatlerden, geceden doğan günler gibi, yine dinlenmiş çıkacağız!

ihtiyar

29 August 2015 21:24

Halbuki birbirlerine yabancılıklarını en iyi bilenler asıl birleşmiş olanlardır. Kimseler birbirlerine uzaklıklarını bu yaklaşmış olanlar kadar göremez.

ihtiyar

29 August 2015 21:24

Evimiz sade bir ev değil, kendimize göre, bütün bir şehirdir. Muhitimiz bir iki mahalleden ibaret değil, bütün dünyamızdır.