Kitapla tanışma hikayem çok ilginç. Bu kitabın bir de karşıt kitabı, “Çanlar Kimse İçin Çalmıyor” adında yayımlanmış. Önce onu duyduk sonra buraya geldik. İlginçtir ki kitabın adı da aslında kitapla çok alakalı değil. Şöyle ki aynı isimde bir dua ve meditasyon kitabından alınmış kitabın ismi.
Kitap ise temelde savaş ve bunun anlamsızlığını sorgulamak üzerine yazılmış, İspanyol iç savaşını konu edinen, o konuyla alakalı birkaç kitabı daha mevcut, bir eser.
Neticede bir savaş kitabı okuyoruz aslında ve dürüst olmak gerekirse epey sıkıcı, yavaş ilerleyen, bunu okuyana kadar 2 farklı roman bitirebileceğim bir kitap. Açıkçası tarzım değil, sevmiyorum ve yazarı sevdiğim için bitirmeye zorladım. Beni hiç açmadığı gibi epey sıktı ve bitsin diye uğraştım. Bitirince kendimi çok iyi hissettim çünkü dramatik şeyler beni mahvediyor.
Savaş anlamsız mıdır? Bana göre anlamı olan hiçbir savaş yok. Tabii milliyetçi bir milletiz orası ayrı. Ancak bilen bilir, kaç tane şehit kardeşi var profil olarak da takip ediyorum aynı şekil gazi yakınları da ve savaşın izlerinin ne kadar kötü olduğunu çok iyi biliyorum.
Öyle klavyelerde savaşalım, koşalım, coşalım edebiyatı yapmak kolay. Yiten o tek can ise kocaman bir ocağı söndürdüğü gibi alev olup düştüğü yeri cayır cayır yakıyor. Bizler de istiyoruz sessiz sakin, kimsenin bize karışmadığı bir ülkede yaşamayı ama olmayınca da olmuyor işte.
Anlamsız olan her savaşın, nedensiz her şiddetin, insanların öldürüldüğü her türlü dava ve izm’in karşısındayız. Hepimize iyi ve anlamlı okumalar dilerim..
