Ruh bir yere ineceği zaman orada kendine mahsus şekiller meydana getirmeye başlar. Onun inişine elverişli unsurlar, kendileri de farkında olmadan, teker teker bir araya toplanır; elverişli olmayanlar, kendileri de farkında olmadan, birer birer bu toplantıdan uzaklaşır. Böyle bir hâl her zaman ve mekânda, ruhun inişine işarettir; ama yine de ruhun inişi demek değildir.
Nice vakitler olmuştur ki, orada ruhun inişine dair tüm alâmetler belirdiği hâlde, ya mekânın bir hastalığından, ya zamanın bir ârızasından, ruh yere inmemiş, oluşun tohumları bozuluşun kırağıları altında kalmıştır. Benim tek korkum buydu. Bir şeyler olacağı muhakkak, ama ne olacağı muammaydı. Ruh gökte belirmiş, ama yere inip inmeyeceği, tam kuvvetiyle tecelli edip
etmeyeceği esrarını korumaktaydı.
