Kitabı ağlayarak bitirdim ve çok karışık duygular içindeyim şimdi. Ağlayarak bitirdiğim ilk kitap değil ama mutluluktan ağlayarak bitirdiğim ilk kitap Carol.
Therese isminde 19 yaşında bir genç kızın Noel arifesinde para kazanmak için işe girdiği bir alışveriş merkezinin oyuncakçı bölümünde açılıyor perde. Therese tiyatro dekoru tasarımcısı
“İsmi hiç tanıdık gelmiyor” diyenleriniz bile aslında tanıyorsunuz yazar Patricia Highsmith’i; yüksek ihtimalle de Yetenekli Bay Ripley ile. Kitabını okumamış olanlar da filmini mutlaka izlemiştir diye düşünüyorum ve izlediyseniz de bilirsiniz ki unutulması kolay bir hikaye değil. Patricia Highsmith Tuzun Bedeli (diğer adıyla Carol ) ile de aynı hissi bırakıyor insanda. Tuzun Bedeli ismi İncil’den bir yere gönderme olduğu için ona hiç girmiyorum; orijinalini bilmediğim için göndermeyi de anlamıyorum haliyle. Ancak Carol, ana karakterlerden birinin ismi ve Highsmith bu karakteri 1948’de, New York’taki Bloomingdale’s mağazasının oyuncak departmanında çalışırken (bknz. Diğer ana karakter Therese) mağazada gördüğü vizon kürklü, sarışın kadını temel alarak oluşturmuş. Konuyla ilgili anlattığı gerçek hikayesi de bildiğiniz Carol ve Therese’nin hikâyesi:
Devamı: zimlicious.com/patricia-highsm...
CarolPatricia Highsmith · Can Yayınları · 2018119 okunma
“I would give up the unessential; I would give my money, I would give my life for my children, but I wouldn’t give myself.”
“I always feel so sorry for women who don’t like to walk; they miss so much—so many rare little glimpses of life; and we women learn so little of life on the whole.”
- Edna Pontellier
