Yok böyle bir hayal gücü, böyle bir tasvir, böyle bir düşsel bir yolculuk.
Hızlı bir şekilde okunacak bir eser değil. Her sayfanın yarısında dip notlarda efsaneler, Yunan ve mitolojik tanrı ve tanrıçalar, tarihte adı geçen krallar, yazarlar, şairler, filozoflar, papazlar ve daha birçok isim var. Sanki Dante okuyucular o zamanda yaşamış ya da kendisinin bilgi hazinesine sahipmiş gibi yazmış.
Latince yerine halk dilini kullanıp eserinin ölümsüzleştirmiştir.
Yanlışta olanları ve günahkar olduklarını gördüğü her kesimi eserinde bir kata yerleştirip, cezalarını görmüştür. Belki kendince bir öc almaktı ya da kendi ruhunu arındırmaktı ya da insanlığa yol göstermekti amacı. Hem dünya mutluluğuna hem ilahi mutluluğa insanın ancak ve ancak yaptıklarıyla ulaşalabileceğini, bu yolda önderlik eden insanların her dediklerini, her yaptıklarının doğru olmadığını, kısaca aklımızı kullanmamızı öngörüyor.
İslamiyet inancındaki kavramların çoğunu görüyoruz. Kendi inancı doğrultudunda Peygamber Efendimizi burada göstermesi büyük bir yanlıştı ki yayın evi dip notta çok güzel bir açıklama getirmiş. Hem islamiyette anlatılanlara benzer şekilde bir görsel oluşturup hem böyle bir davranış tamamen bir tezatlık oluşturuyor.
