Ben “Küçük İskender’i seviyorum”. Alıp okuyup, şaşıran, ne demek istemiş ki olanları da anlıyorum. Evvela insan olmaya dairle başlayan, birçok meselesi var yazarın. Kullandığı argo jargonu tek başına değerlendirip “vay küfretmiş” derseniz, haksızlık edersiniz. Zira burada bahsettiğim üslup, bir cinsin diğer cinse kamyon arkası yazılarından daha basit bir dille hitabını, at nalı kadar puntolarla basıp, normalde on beş sayfa etmeyecek “broşür” diye niteleyebileceğim (ki içerik olarak daha dolu dolu market broşürleri mevcut), zihinsel kusmukların, azami gayretle kitabımsılaştırılması değil. İskender’in argo jargonunun paraleli, değindiği mesele ya da meselelerini tarifte muazzam söz dağarı. Yine mi ardışıklandım ben.Yazdığı her kitapta, bu cümle benim olmalıydı diye gıpta ettiğim satırlar oluyor. Evet dili kimi zaman hoyrat kullandığını kabul ediyor, zihinsel erişkinliğe ulaşmış olanlara da tavsiyemdir diyorum. Sevgim üzerinize olsun