Kendine işaret edebileceğin bir BENin farkında olmadın ki hiç.
Benini, benliğini kaybettiğin için anın seni ıslatmasına, yaşlandırmasına, yeşillendirmesine de izin vermedin. Taşralara gittin kendini bulabilmek için, kendinden kaçtığını kendine bile söylemeksizin.
"Kaza ederim" dedin ve kazaya bıraktın kazaya bırakılmayacak yegane ibadeti. Oysa yaşamayı ertelememeliydin; varolmayan bir geçmiş adına ve dahi yine var olmayan/ var olmayacak bir gelecek adına şu canım anı terk etmemeliydin.
Aşk işi giz işidir. Gizlediğin her an büyülü bir dünyaya açılır gözlerin. Kimsenin ilişip, erişemediği ve sadece sana ait bir dünya. Ne hoş, tüm gizlerime.. Tek bir sevgi kırıntısı belki bu hisleri yok edebilirdi. Hisler ve insanlar acımasız.. Dünya solgun benizli bir canavar. İçinde milyon milyon sevgisiz ve aşksız yaratırlar. Onlardan olmamak için aşkımda, gerçeklerim de bende giz olarak kalacak..
Sözü Dücane Cündioğlu ile bitireyim.
" Olmak ölmektir; ölmek özgürleşmektir!"
🕊️
"Görür ol yüz içre yüzler yüzünü
Nutk u cân içinde yüzler özünü
Nesimî'nin bu beyti, kaybedenleri değil, terk edenleri muhatab alıyor. Hallac-ı Mansûr kaybettiği için değil, terk ettiği için Ene'l Hak (Ben Hakikatim) diyor, diyebiliyor."