Cehennem ve Araf’tan sonra Cennet biraz daha yorucu ve tabiri caizse basit geldi. Tam anlamıyla bir basitlikten bahsetmiyorum elbette ama diğer iki kitap bana kalırsa çok daha iyiydi. Bu kitapta Dante; dini (Hristiyanlık) konulara aşırı ağırlık vermiş. Hristiyanlıkla ilgili değişik bilgiler edinebilirsiniz ama dipnotları okumaktan konsantre olmakta zorlanma ihtimaliniz biraz daha yüksek.
İlahi Komedya’nın son kitabı olan Cennet’te; Dante gezisine Beatrice ile devam ediyor. Yolculuğun sonuna doğru (Otuz Birinci Kantoda) Beatrice yerini ermiş Bernard’a teslim eder. Bernard’ın öğütleri ile karşılaşırız sıkça. Göğün onuncu katına gelindiğinde Bernard; Dante için Meryem’e dua eder. Yolculuğun son raddesinde; Tanrı’nın ebedi ve ezeli kutsal ışığının yer aldığı arş-ı alaya ulaşır. Ve yolculuk tamamlanır.
Kitabın çevirisi, açıklamaları, dipnotları, resimleri ve gravürleri çok güzel. Ben Oğlak yayınevinin baskısını okudum ve Rekin Teksoy’un çevirisini çok beğendim. Aralarda yer alan (her kantoda) resimler ve gravürler de ayrıca çok güzeldi. Onlar da (resimler ve gravürler) bir Rönesans ressamı olan Sandro Boticelli ve Fransız Gustave Dore’ye aittir.
Keyifli Okumalar!
