Yine devasa bir Emine Işınsu romanını sonlandırmış bulunmaktayım. Toplumcu, gerçekçi yazarları çok seviyorum, edebiyatın da 'Toplum için!' olmasını savunuyorum. Akıcı dili, vermek istediği mesajlar, isyana haykırışlar romanda bulunması en temel unsurlardandır. Aşk romanı sevmem, fakat buradaki aşk; isyan, tutsaklık, haksızlık üzerine kurulmuş, beni kendine bağlamıştır. Sancı romanı ile başladığım maceram 3. kitabıyla bir daha son buldu.
Yazar şüphesiz çok derin fikirlere sahip, Türkçü bir kişilik... Böyle büyük şahsiyetlerin önünde saygıyla eğilir, bundan gurur duyarım. Çünkü kişi ot gibi yaşamamalı, belirli bir ülkü sahibi olmalı, onu sonuna kadar korumalıdır. Günümüzün gençlerine, yaşıtlarıma bakıyorum da tamamen boş, vasıfsız kişilikler görüyorum. Adamın kendine hayırı yok ki başkasını etkileyebilsin. Düşüncesi yok, fikri yok. Elinde telefonu var, sosyal medyası var, sanaldan ego tatmini var. Yazık, çok yazık!
Sizlere tavsiye; Emine Işınsu okuyun. Okuyun ki;
-Yapılan işkenceleri,
-Haksızlıkları,
-Göçmenlerin maruz kaldığı kimlik arayışlarını,
-Dinlerine, milliyetlerine yapılan saldırıları,
-Haykırışları, direnişi öğrenin!
Öğrenin ki; o sadece küçük bir kısmını kullanabildiğimiz kafamız dolsun, öğrensin, taşsın! Çünkü bir milletin yükselişi; fikir sahibi olan, onu koruyan, korkmayan gençlikten geçer! Bu çok basit ve nettir.
Okuyun, okutun.
Emine Işınsu ve onun gibi nicelerine saygıyla!
10/10
