Çıkmazdaki Kadın
Şükrü UyarEn Eski Çıkmazdaki Kadın Sözleri ve Alıntıları
En Eski Çıkmazdaki Kadın sözleri ve alıntılarını, en eski Çıkmazdaki Kadın kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Önsöz
Bir kadının gerçek yaşam öyküsü…
Hayat kimisine göre tos pembe, kimisine göre de siyahtan ibarettir. Kimi yaşamak için hiçbir şey yapmayıp sadece nefes alır, kimi de sadece nefes almak için bile mücadele eder durmadan, yılmadan... İşte bu kitapta çıkmazda olan bir kadının her şeye rağmen hayata tutunabilmek ve nefes alabilmek için nasıl mücadele verdiği konu ediliyor...Kim olduğunu yazmayacağım size. Kitabı okuduğunuzda zaten tanıyacaksınız onu. İçimizden biri, aramızda yaşıyor; kiminin komşusu, arkadaşı; kiminin ablası, annesi; kiminin de eşi, belki de kendisi…
Okuduğunuzda kimi yerde bazen heyecanlanacak, bazen kızacak, bazen şaşıracak, bazen duygulanacak, hatta bazen ağlayacaksınız belki de. Birçok duyguyu bir arada yaşayacağınız bu kitabın bir nebze de olsa hayatınıza bir şeyler katması dileğiyle…
Kitapla kalın, sevgiyle kalın, ama çıkmazda kalmayın!
Sevgiler…
Sayfa 5 - Kerasus Yayınları
Çıkmazdaki Kadın
Anadolu’nun yoksul ama şirin bir kazasında muhafazakâr bir ortamda hayata gözlerini açmıştı. Orta halli bir ailenin altı çocuğundan dördüncüsüydü. Üç kız kardeşlerdi; kendisi iki numaraydı. Diğer kız kardeşlerine göre daha cılız, daha kısa ve daha esmerdi...
Sayfa 7 - KERASUS YAYINLARI
İkbal genç delikanlıya hastane bahçesindeki banklardan birine oturabileceklerini söyledi. Kısa bir tanışma faslından sonra da İkbal, işe dönmesi gerektiğini söyleyerek oradan ayrıldı. Ancak bu ziyaretler hemen hemen her hafta sonu devam etti. Her defasında aynı yerde oturuyor, kısa bir görüş¬meden sonra da hemen kalkıyorlardı. Yine bir görüşme sırasında sohbet ederlerken Ahmet, İkbal’e kendisinden hoşlandığını, kendisiyle arkadaş olmak istediğini ve niyetinin de ileride evlenmek olduğunu söyledi. Böyle bir teklifi İkbal doğrusu hiç beklemiyordu. Duyguları bir anda karışıvermişti...
Sayfa 31 - Kerasus Yayınları
Otobüs hareket edip terminalden çıkmaya başladığında İkbal sanki bir parçasını geride bırakır gibiydi. Kısa zamanda edindiği arkadaşlıkları ve çok sevdiği aşkını arkasında bırakıp gidiyordu. Daha dört ay önce ne korkularla ve endişelerle geldiği bu kentten şimdi de gözleri ıslak, bir daha dönmemek üzere ayrılıyordu...
Sayfa 34 - Kerasus Yayınları
Güneş ışınları İkbal’in odasına süzüldüğünde İkbal hala uyuyordu. Güneş ışınları yüzüne vurunca birden uyanıverdi ve hemen başucundaki saate baktı. Henüz Ahmet’i görmek için erkendi, ancak o bir an önce sevgilisini görmek için sabırsızlanıyordu...
Sayfa 39 - Kerasus Yayınları
Nihayet Ahmet hastane kapısında görünmüştü. İkbal, onu kapıda öyle görünce çok sevinmişti; o an koşup boynuna atılmak istedi. Ancak yanına vardığında buna cesaret edemeyip sadece tokalaşabilmişti.
Sayfa 40 - Kerasus Yayınları