Bu kitaplar dostum oldu çünkü bana arkadaşa ihtiyacım olmadığını öğretti Bana tek başıma durma cesareti verdi, yalnızlığın kıymetini bilmemi sağladı. Kitabı hiçbir zaman anlamadım; anlamanın eşiğinde olduğumu hissettiğim zamanlar oldu, fakat hiçbir zaman anladım. Anlamamak daha önemliydi benim için. Elime kitabı alıp arkadaşlarıma yüksek sesle okumak, onları sorgulamak, onlara izah etmek hiç arkadaşım olmadığını, dünyada bir başıma olduğumu idrak etmemi sağladı…
Henry’in kendi değişiyle kitaplarım da kurguya yer vermedim. Yaşadıklarım basit ve gerçekti, çünkü yaşantım hayal edebileceğimden daha gerçek ondan hayal ürününe gerek duymadım..
Yeraltı edebiyatını kendime yakın buluyorum. Karanlık oluşundan değil, asıl gerçek orada olduğu için.
Bukowski'nin sevdiği bir yazar olmasından dolayı alıp okumak istediğim bir isimdi. Neden sevdiğini anladım. Çünkü aynı yaşam tarzına sahipler. İçki, kadınlar, değiştirilen işler vs. vs. Ancak umduğumu bulamadım. Bukowski'daki kadar derinlik yoktu. Belki diğer kitaplar iyidir, bilmiyorum. Bildiğim şey: başka kitabını almam birileri tekrar önermediği sürece.
Hiçbir şey etkilemiyor beni; ne deprem, ne patlama, ne ayaklanma, ne açlık, ne savaş, ne devrim. Her türlü hastalığa, felakete, acıya ve sefalete karşı aşılıyım. “ Paris yıllarını böyle tanımlıyor Yengeç Dönencesi kitabında.
Her anlamda bitmeyen bir açlıkla yaşamış o yılları. İçki, seks ve yemek…
Sert ve rahatsız edici.
