Çocuğunuzun "iyiliği" için onu kendi doğrularınıza, duygu ve ihtiyaçlarınıza göre yönlendirmek istiyorsunuz. Onun ise kendi doğruları, kendi duyguları ve ihtiyaçları var -yaşı üç de olsa, on altı da olsa.
Çoğu anne baba kendisini çocuğunun "sahibi" olarak görür ve çocuğunun hayatında otorite kurmak ister... ve bunu sevgi adına yapar. Çocuk ise daha ufacık yaştan itibaren, hem bir birey olduğunu kanıtlamaya çalışır hem de ailenin güven ortamına ihtiyaç duyar. Çocuk olmanın doğasıdır bu.
Maslow'un ihtiyaç hiyerarşisinde güven ihtiyacı, birey olma ihtiyacının önünde gelir. Ve çocuk birey olamamanın öfkesini anne babasına -bir biçimde- kusar. Çocuk eğitiminde yeterli donanıma sahip olmayan anne baba, çocuğunun "sorumlu çocuk" olmasına çalışır, çocuk ise "sorumsuz özgür birey" olmaya. Ve sahip-köle arasında güç savaşları başlar.
Çocuk-anne-baba arasında sağlıklı iletişim ancak küçük birey-rehber anne baba konumuna saygı duyularak kurulabilir.
Çocuk eğitiminde anne babaların iyi niyetleri yeterli olsaydı, dünya mutlu anne, baba ve çocuklarla dolu olurdu.
"Cehenneme giden yol iyi niyet taşlarıyla döşelidir" diye bir özdeyiş vardır. Çocuklarımızla kuracağımız sağlıklı iletişimle cennete giden yolu sağduyu, sevgi, bilgi ve deneyim taşlarıyla döşeyebiliriz.
Sevgiyle hoşça olun.
Nil Gün
