“Paylaşılan fiziksel alanda bulunmanın bedensel/fiziksel bileşeni ve boyutu, telepsikiyatri uygulamaları kullanılarak çocuklarla yapılan uzaktan çalışmada doğası gereği yoktur. Sinemadaki gibi, ekran yoklukla eşanlamlıdır. Bir düzeyde, uzaktan çalışmada eksik kalan şey, düşlemdeki annenin bedeninin maddi/fiziksel boyutudur. İki boyutlu ekran, üç boyutlu odanın ikamesidir ve onun yerine geçer; terapistin iki boyutlu ekran görüntüsü, terapistin üç boyutlu fiziksel mevcudiyetinin ve terapistle paylaşılan alanın ikamesidir ve onun yerine geçer.”
-Graham Shulman
Çocuk Psikanalizi Yıllıkları, ülkemizde çocuklarla çalışan ruh sağlığı uzmanlarının çocuklarla psikanalitik çalışma alanında bilgi ve tecrübe aktarımına katkıda bulunmak, çocuk psikanalizinin gelişimini desteklemek, tartışmaları zenginleştirmek ve yeni düşünce alanları açmak amacıyla tasarlanmıştır.
Yıllıkların bu beşinci sayısında akıllı telefonların ruhsal uzva dönüşümü, çevrimiçi sosyal ağların geçiş fenomeni işlevi görmesi, Alan Turing’le ilk adımlarını atan yapay zekânın gelişimi ve geleceği tartışmasından sanal dünyada yaratıcı konum, metaverse ve avatarlarla çocuk ve ergenlerde kendi bedenlerinden bağımsız, başka kimlik modellerini denemeyi mümkün kılmasına uzanan yazılar yer alıyor. Ekran nesnesi fenomenolojisi, yüz yüze terapinin ardından telepsikiyatri teknolojilerine geçildiğinde karşılaşılan yerinden edilme (ortam sorunu), terapi ortamının ten işlevi görmesi, cisimleştirme sorunu, yönelim bozukluğu, kendine yabancılaşma (depersonalizasyon) gibi konular bağlamında ele alınıyor.
